|
Opowieści o Ekadaśi, część szesnasta, Utpanna Ekadaśi, z Bhavishya Uttama Purany. Śuta Goswami rzekł: „O uczeni bramini! Dawno temu, Bóg, Najwyższa Osoba, Pan Śri Kryszna, opowiedział o wspaniałych i pomyślnych chwałach Śri Ekadaśi, oraz zasadach, których należy przestrzegać, poszcząc w ten święty dzień. O Najlepsi z braminów! Kto słucha o pochodzeniu i chwałach, tych świętych postów Ekadaśi, udaje się bezpośrednio do siedziby Pana Wisznu, doznawszy najpierw, wszelkiego rodzaju szczęścia, w tym materialnym świecie. Ardżuna, syn Prity zapytał Pana: O Janardhano! Jakie są pobożne korzyści, z całkowitego postu, zjedzenia jedynie kolacji lub zjedzenia tylko jednego posiłku w ciągu dnia, w Ekadaśi, i jakie są zasady przestrzegania rozmaitych dni Ekadaśi? Opowiedz mi o tym łaskawie. Najwyższy Pan Kryszna, odpowiedział: O Ardżuno! Na początku zimy, w Ekadaśi, które wypada podczas ciemnych, dwóch tygodni, miesiąca Margaszirsza, listopad/ grudzień, nowicjusz powinien rozpocząć praktykowanie przestrzegania postu w Ekadaśi. W Dasami, dzień przed Ekadaśi, powinien wyczyścić zęby, następnie, w czasie ósmej części Dasami, zaraz przed zachodem słońca, powinien zjeść kolację. Następnego ranka, wielbiciel powinien uczynić ślub, zgodnie z obowiązującymi zasadami, że będzie pościł. W południe, powinien wziąć kąpiel w rzece, jeziorze lub stawie. Kąpiel w rzece, oczyszcza bardziej, niż kąpiel w jeziorze, a kąpiel w małym stawie, posiada najmniejszą moc oczyszczania. Jeśli nie można się wykąpać w rzece, jeziorze lub stawie, można to zrobić wodą ze studni. Następnie, wielbiciel powinien intonować modlitwy, zawierające imiona Matki Ziemi. „O Aśvakriyante! O Rathakriyante! O Wisznukriyante! O Vasundare! O Mrittike! O Matko Ziemio! Usuń proszę łaskawie, wszystkie grzechy, które nagromadziłem, podczas wielu, przeszłych żyć, abym mógł wkroczyć do świętej siedziby, Najwyższego Pana.” Podczas intonowania, wielbiciel powinien nasmarować ziemią swoje ciało. Podczas dnia postu, wielbiciel, nie powinien odzywać się do tych, którzy zaniechali wykonywania obowiązków religijnych, zjadaczy psów, złodziei i hipokrytów. Powinien także, unikać rozmów z oszczercami, z osobami obrażającymi półbogów, literaturę wedyjską czy braminów, oraz z wszystkimi niegodziwymi osobami, takimi jak osoby uprawiające seks z upadłymi kobietami, oraz z osobami okradającymi świątynie. Jeśli rozmawiało się z taką osobą, nawet jeśli się ją zobaczyło podczas Ekadaśi, należy oczyścić się, poprzez spojrzenie wprost na słońce. Następnie, wielbiciel powinien z szacunkiem oddać cześć Panu Govindzie, ofiarowując Mu pierwszej klasy pożywnie, kwiaty itd. Powinien ofiarować Panu lampkę w domu, z czystą świadomością oddania. Powinien także unikać snu w dzień i całkowicie powstrzymać się od uprawiania seksu. Nie pijąc, ani nie jedząc, powinien z radością śpiewać o chwałach Pana i grać na instrumentach muzycznych dla Jego przyjemności, przez całą noc. Po spędzeniu nocy bez snu, z czystą świadomością, wielbiciel powinien rozdać dary dobroczynne, kwalifikowanym braminom, oraz złożyć im pokorne pokłony, błagając o wybaczenie, za popełnione obrazy. Osoby poważne w służbie oddania, powinny uznawać Ekadaśi, które przypada podczas dwóch, ciemnych tygodni, za tak samo dobre, jak to, przypadające podczas dwóch, jasnych tygodni. O Królu! Nie powinno się nigdy czynić rozróżnień, pomiędzy tymi dwoma Ekadaśi. Posłuchaj proszę, a opiszę Ci rezultaty, jakie otrzymuje osoba, przestrzegająca w taki sposób Ekadaśi. Ani zasługi otrzymywane dzięki kąpieli w świętym miejscu pielgrzymek, znanym jako Sankhodara, gdzie Pan zabił demona Sankhasurę ani zasługi jakie otrzymuje osoba, która ujrzała bezpośrednio Pana Gadadhara, nie równają się nawet jednej szesnastej zasług, otrzymywanych dzięki poszczeniu w Ekadaśi. Powiedziane jest, że gdy rozdaje się dary dobroczynne w poniedziałek, kiedy księżyc jest w pełni, otrzymuje się zasługi, sto tysięcy razy większe, niż w każdy inny dzień. O zdobywco bogactw! Kto daje dary dobroczynne w dzień Śankranti, czyli w dniu równonocy, otrzymuje rezultat sto tysięcy razy większy. Jednakże poprzez zwykły post w Ekadaśi, otrzymuje wszystkie te pobożne rezultaty, jak również te, które zdobyć można na polu Kurukszetra, w czasie zaćmienia słońca lub księżyca. Co więcej, ta wierna dusza, która przestrzega całkowitego postu w Ekadaśi, osiąga stokrotnie większe zasługi, niż ten, kto przeprowadził Aśvamedajaynę, ofiarę z koni. Kto choć raz przestrzega Ekadaśi, zyskuje dziesięć razy większe zasługi, niż osoba, która podarowała tysiąc krów braminowi, znającemu Wedy. Osoba, która nakarmi choćby jednego brahmaczarina, zdobywa dziesięć razy więcej zasług, niż osoba, która nakarmiła w swoim domu dziesięciu braminów. Lecz tysiąc razy większą zasługę niż ta, którą zyskuje się poprzez nakarmienie brahmaczarina, zyskuje się poprzez darowanie ziemi, szanowanemu braminowi, który jest w potrzebie, a tysiąc razy większe zasługi zdobywa się poprzez wydanie dziewicy za mąż za młodego, wykształconego, odpowiedzialnego mężczyznę. Dziesięć razy korzystniejsze od tego, jest odpowiednie wykształcenie dzieci na ścieżce duchowej, bez spodziewania się w zamian żadnej nagrody. Jednakże, dziesięć razy lepsze od tego, jest nakarmienie ziarnem głodnych. Zaprawdę, dobroczynność wobec tych, którzy są w potrzebie, jest najlepsza ze wszystkich i nigdy nie było, ani nie będzie, lepszego rodzaju dobroczynności. O Synu Kunti! Wszyscy przodkowie oraz półbogowie w niebie są wielce zadowoleni, gdy ktoś rozdaje pożywienie w ramach dobroczynności. Lecz nie można zmierzyć zasług, jakie otrzymuje się poprzez przestrzeganie całkowitego postu w Ekadaśi. O Ardżuno! najlepszy z Kauravów! Nawet półbogowie w niebie, nie są w stanie pojąć potężnych skutków tych zasług, których połowa jest osiągana przez osobę, która je jedynie kolację w Ekadaśi. Dlatego, powinno się przestrzegać postu, w ten dzień Pana Hari, albo poprzez spożycie tylko jednego posiłku w południe i niejedzenie ziarna i roślin strączkowych albo poprzez zupełny post. Można zachwalać proces pozostawania w miejscach pielgrzymek, działań dobroczynnych, oraz przeprowadzanie ofiar ogniowych tak długo, dopóki nie nadejdzie dzień Ekadaśi. W Ekadaśi, nie powinno się pić wody z konchy, zabijać żywych stworzeń, takich jak ryby czy świnie oraz jeść ziarna oraz nasion roślin strączkowych, takich jak fasola. Tak więc, o Ardżuno, tak jak chciałeś, opisałem ci najlepszą, ze wszystkich metod poszczenia. Następnie Ardżuna zapytał: O Panie! Według Ciebie, tysiąc wedyjskich ofiar, nie jest równych nawet jednemu postowi w Ekadaśi. Jak to możliwe? W Jaki sposób Ekadaśi stało się najbardziej korzystnym, ze wszystkich dni? Pan Śri Kryszna odpowiedział: Opowiem ci, dlaczego Ekadaśi jest najbardziej oczyszczającym, ze wszystkich dni. Pewnego razu, w Satya Yudze, żył przerażający demon, o imieniu Mura. Demon ów, zawsze był wściekły i siał przerażenie, pośród wszystkich półbogów, pokonując nawet Indrę, króla niebios, Vivasvana, boga słońca, ośmiu Vasów, Pana Brahmę, Vayu, boga wiatru, oraz Agni, boga ognia. Dzięki swoje straszliwej mocy, trzymał ich wszystkich pod kontrolą. Wówczas Pan Indra, udał się do Pana Śivy i powiedział: Wszyscy zostaliśmy wygnani, ze swoich planet, i teraz wędrujemy bezradnie po Ziemi. O Panie! Jak możemy ulżyć naszemu nieszczęściu? Jaki będzie nasz los - wszystkich półbogów? Pan Śiva odpowiedział: O najlepszy z półbogów! Udaj się do miejsca, gdzie rezyduje Pan Wisznu, który dosiada Garudy. On jest Jagannathem, Panem wszystkich wszechświatów, jak również ich schronieniem. Chroni wszystkie dusze, które Mu się podporządkują. Pan Kryszna kontynuował: O Ardżuno! Zdobywco bogactw! Usłyszawszy te słowa, od Pana Śivy, Pan Indra wraz z pozostałymi półbogami, udał się do miejsca, gdzie odpoczywał Pan Jagannath, władca wszechświata, oraz obrońca wszystkich dusz. Widząc Pana śpiącego na wodzie, półbogowie złożyli dłonie i pod przewodnictwem Indry, zaczęli recytować następujące modlitwy: O Boże! O Najwyższa Osobo! Składamy Ci pokłony. O Panie Panów! O Ty, który wychwalany jesteś przez najlepszych półbogów! O Wrogu wszystkich demonów! O Lotosooki Panie! O Madhusudano! Zabójco demona Madhu! Obroń nas, prosimy. My, półbogowie, przybyliśmy, aby przyjąć Twoje schronienie, w obawie przed demonem Murą. O Jagannatho! Ty jesteś wykonawcą wszystkiego, oraz stworzyłeś wszystko. Jesteś Matką i Ojcem wszystkich wszechświatów. Jesteś tym, który stwarza, utrzymuje i niszczy wszystko. Jesteś Najwyższym Pomocnikiem wszystkich półbogów i tylko Ty możesz ich uspokoić. Jedynie Ty jesteś ziemią, niebem, oraz dobroczyńcą wszechświata. Jesteś Śivą, Brahmą a także Wisznu, który utrzymuje trzy światy. Jesteś Bogiem słońca, księżyca i ognia. Jesteś oczyszczonym masłem, ofiarą, świętym ogniem, mantrami, rytuałem, kapłanami, oraz cichym intonowaniem dżapa. Jesteś samą ofiarą, jej sponsorem, oraz tym, który raduje się jej rezultatami – Bogiem, Najwyższą Osobą. Nic w obrębie tych trzech światów, rzecz nieruchoma czy ruchoma, nie może istnieć niezależnie od Ciebie. O Najwyższy Panie! Jesteś Obrońcą tych, którzy przyjmują Twoje schronienie. O Największy Mistyku! O Schronienie przerażonych! Prosimy, chroń nas i ratuj! My, półbogowie, zostaliśmy pokonani przez demony i zostaliśmy wygnani z królestwa niebios. O Panie wszechświata! Pozbawieni swoich pozycji, wędrujemy teraz po tej, ziemskiej planecie. Pan Kryszna kontynuował: Usłyszawszy Indrę i innych półbogów, wymawiających te słowa, Śri Wisznu, Bóg, Najwyższa Osoba, odpowiedział: Jakiż demon, posiada tak wielką moc iluzji, że był w stanie pokonać wszystkich półbogów? Jak się nazywa i gdzie mieszka? Gdzie zdobył swoją moc i schronienie? Opowiedz mi o wszystkim Indro, i nie obawiaj się. Pan Indra odpowiedział: O Boże! Najwyższa Osobo! Panie Panów! O Ty, który niszczysz strach, w sercach swoich czystych wielbicieli! O Ty, który jesteś tak łaskawy, dla swoich wiernych sług! Pewnego razu, w dynastii Brahmy, żył potężny demon, o imieniu, Nadijangha. Był niezwykle przerażający i całkowicie oddany, zniszczeniu półbogów. On właśnie, począł nikczemnego syna, imieniem Mura. Stolicą Mury jest Chandravati. Z tej bazy, ten straszliwie zły i potężny demon, podbił cały świat i sprawuje kontrolę nad wszystkimi półbogami, wygnawszy ich z królestwa niebios. Zajął pozycję Indry, króla niebios, Agni, boga ognia, Yamy, Pana śmierci, Vayu, Pana wiatru, Iszy, czyli Pana Śivy, Somy, boga księżyca, Nairiti, władcy kierunków świata, i Pasi, czyli Varuny, boga wód. Zaczął także emanować światłem, przyjmując rolę boga słońca, a także przemienia się w chmury. Półbogowie nie potrafią go pokonać. O Panie Wisznu! Zabij prosimy tego demona, i uczyń półbogów zwycięzcami. Słysząc te słowa od Indry, Pana Janardhana rozgniewał się i powiedział: O potężni półbogowie! Możecie teraz wszyscy razem wyruszyć na Czandravati, stolicę demona Mury. Zachęceni w ten sposób, wszyscy półbogowie wyruszyli do Czandravati, pod wodzą Pana Hari. Kiedy Mura ujrzał półbogów, ów najstraszliwszy z demonów, zaczął ryczeć bardzo głośno wraz z wieloma tysiącami innych demonów, dzierżących jaskrawie lśniącą broń. Potężnie uzbrojone demony, uderzyły na półbogów, którzy zaczęły uciekać z pola bitwy we wszystkich dziesięciu kierunkach. Widząc Najwyższego Pana Hriszikesza, Pana zmysłów, obecnego na polu bitwy, wściekłe demony ruszyły w Jego stronę, wymachując różnymi rodzajami broni, trzymanymi w dłoniach. Kiedy starli się z Panem, który dzierży miecz, dysk i maczugę, natychmiast poprzeszywał On ich wszystkich, swoimi ostrymi, zatrutymi strzałami. W ten sposób, setki demonów zginęło z ręki Pana. W końcu wódz demonów, Mura, rozpoczął walkę z Panem. Mura użył swoich mocy mistycznych, aby obezwładnić każdy rodzaj broni, jaki wydobył Najwyższy Pan Hriszikesza. Zaprawdę, pociski były dla demona, niczym padające na niego kwiaty. Kiedy Pan, nie mógł pokonać demona żadnym rodzajem broni, czy to bronią, którą się rzuca, czy też tą, którą się trzyma, zaczął walczyć z nim gołymi rękami, które były niczym żelazne maczugi. Pan siłował się z Murą, przez tysiąc niebiańskich lat, i wówczas, wyglądając na zmęczonego, odszedł do Badarikaśramu. Tam, Pan Yogeśvara, Największy ze wszystkich joginów, Pan Wszechświata, wszedł do przepięknej jaskini o nazwie Himavati, aby odpocząć. O Dhananjayo! Zdobywco bogactw! Jaskinia ta, miała dziewięćdziesiąt sześć mil średnicy i tylko jedno wejście. Udałem się tam ze strachu a także po to, aby się przespać. O synu Pandu! Nie ma co do tego żadnych wątpliwości, ponieważ ta długa walka, zmęczyła mnie bardzo. Demon podążył za mną do jaskini i widząc, że usnąłem, zaczął rozmyślać w swoim sercu: Dzisiaj zabiję Hari, zabójcę wszystkich demonów. Podczas gdy podstępny Mura czynił takie plany, z mojego ciała wyłoniła się młoda dziewczyna o jasnej cerze. O synu Pandu! Demon zobaczył, że posiadała ona różnego rodzaju lśniącą broń, i była gotowa do walki. Wyzwany przez tę kobietę do pojedynku, Mura przygotował się i ruszył do walki, lecz zdumiał się wielce, gdy spostrzegł, iż walczyła z nim bez wytchnienia. Wówczas król demonów rzekł: Kto stworzył tę gniewną, budzącą strach dziewczynę, która tak mężnie walczy, uderzając na mnie, niczym piorun? Powiedziawszy to, demon dalej walczył z dziewczyną. Nagle, ta promienna Bogini, skruszyła wszystkie bronie Mury i w jednej chwili, pozbawiła go rydwanu. Demon ruszył w jej stronę, aby zaatakować ją gołymi rękami, lecz gdy ujrzała go nadbiegającego, gniewnie odcięła mu głowę. Demon padł na ziemię na miejscu, i odszedł do siedziby Yamaradża a reszta wrogów Pana, ze strachu i bezradności schroniła się w podziemnym królestwie Patala. Wówczas Najwyższy Pan obudził się i ujrzał przed sobą martwe ciało demona, jak również dziewczynę, składającą mu pokłony, ze złożonymi dłońmi. Ze zdumieniem na twarzy, Pan wszechświata rzekł: Kto zabił tego nikczemnego demona? Pokonał on z łatwością wszystkich półbogów, gandharwów, nawet samego Indrę, wraz z towarzyszami. Pokonał Marutów, a także Nagów, węże, władców niższych systemów planetarnych. Pokonał nawet Mnie, sprawiając, iż schroniłem się ze strachu w tej jaskini. Kim jest osoba, która tak łaskawie mnie obroniła, kiedy uciekłem z pola bitwy i udałem się do tej jaskini, aby zasnąć? Dziewczyna rzekła: To ja zabiłam tego demona, pojawiwszy się z Twojego transcendentalnego ciała. Zaprawdę Panie Hari, gdy ujrzał Cię śpiącego, chciał Cię zabić. Zrozumiawszy intencje owego ciernia, raniącego ciało trzech światów, zabiłam niegodziwca i w ten sposób uwolniłam półbogów od strachu. Jestem Twoją wspaniałą Mahaśakti, wewnętrzną mocą, która wzbudza strach w sercach wszystkich Twoich wrogów. Zabiłam tego, siejącego przerażenie w całym wszechświecie demona, aby ochronić wszystkie trzy światy. Powiedz mi proszę, dlaczego jesteś zdumiony, widząc, że demon ów został zabity? Bóg, Najwyższa Osoba, rzekł: O Bezgrzeszna! Jestem bardzo zadowolony, widząc, że to ty zabiłaś tego króla demonów. W ten sposób, uratowałaś półbogów, uczyniłaś ich bogatymi i szczęśliwymi. Ponieważ sprawiłaś przyjemność wszystkim półbogom we wszystkich trzech światach, jestem z Ciebie bardzo zadowolony. O Wszechpomyślna! Poproś o jakiekolwiek błogosławieństwo, którego pragniesz. Obdarzę cię nim bez wątpienia, nawet gdyby było bardzo rzadkie i niezwykłe pomiędzy półbogami. Dziewczyna rzekła: O Panie! Jeśli jesteś ze mnie zadowolony, chciałabym takiego błogosławieństwa, które da mi moc wyzwalania z największych grzechów, tych, którzy będą tego dnia pościli. Chcę, aby połowa pobożnych zasług, przypadających temu, kto pości, przypadła osobie, która zje posiłek, bez ziaren i roślin strączkowych wieczorem, a połowa tych zasług, niech przypadnie temu, kto zje tylko w południe. Niech ten, kto ściśle przestrzega całkowitego postu, w dzień mojego pojawienia się oraz kontroluje zmysły uda się do siedziby Pana Wisznu, na miliard kalp, lecz najpierw niech zazna, wszelkiego rodzaju przyjemności, w tym świecie. Takie błogosławieństwo, pragnę otrzymać dzięki Twojej łasce, o mój Panie Janardano. Bez względu na to, czy ktoś przestrzega całkowitego postu czy też je wieczorem lub w południe, obdarz go proszę pobożnością i bogactwem, a na końcu, wyzwoleniem. Bóg, Najwyższa Osoba rzekł: O najpomyślniejsza Pani! Co zapragnęłaś, otrzymałaś. Wszyscy moi wielbiciele na tym świecie, z pewnością będą pościli tego dnia, i w ten sposób zyskają sławę, w trzech światach, aby na koniec przybyć do mojej siedziby i zostać tam ze mną. Ponieważ ty, moja transcendentalna mocy, pojawiłaś się jedenastego dnia ubywającego księżyca, niech imię twoje brzmi: Ekadaśi. Jeśli ktoś pości w Ekadaśi, spalę wszystkie jego grzechy i przyprowadzę go do swojej transcendentalnej siedziby. Oto są dni po nowiu i pełni księżyca, które są mi najdroższe. Tritiya, dzień trzeci Asztami, dzień ósmy, Navami, dzień dziewiąty, Czaturdasi, dzień czternasty, oraz najbardziej szczególny z nich, Ekadaśi, czyli dzień jedenasty. Korzyści jakie odnosi się poprzez poszczenie w Ekadaśi są większe, niż przestrzeganie jakiegokolwiek innego rodzaju postu. Większe, niż udanie się do miejsca pielgrzymek, a nawet większe od tych, które osiąga się, rozdając dary dobroczynne braminom. Z największym naciskiem podkreślam, iż jest to prawda. Obdarzywszy dziewczynę swoim błogosławieństwem, Bóg, Najwyższa Osoba, nagle zniknął. Od tego czasu, dzień Ekadaśi, stał się najsłynniejszym i przynoszącym największe korzyści dniem, w całym wszechświecie. O Ardżuno! Jeśli ktoś ściśle przestrzega Ekadaśi, zabiję wszystkich jego wrogów i obdarzę go najwyższym przeznaczeniem. Zaprawdę, jeśli osoba przestrzega tego wielkiego postu w Ekadaśi, w jakikolwiek z opisanych sposobów, usunę wszystkie przeszkody na drodze jej postępu duchowego i obdarzę ją doskonałością życia. W ten sposób, o synu Prity, opisałem ci pochodzenie Ekadaśi. Ten jeden dzień usuwa wszystkie grzechy, na wieczność. Zaprawdę, jest to najpomyślniejszy dzień dla zniszczenia wszelkiego rodzaju grzechów, i pojawił się dla korzyści, wszystkich istot we wszechświecie, obdarzając wszelkiego rodzaju doskonałościami. Wielbiciel Pana Wisznu, który we dnie i w nocy, słucha tych najpomyślniejszych tematów dotyczących Pana z ust innego wielbiciela, zostanie wzniesiony na planetę Pana, gdzie będzie mieszkał, przez dziesięć milionów kalp. Osoba, która wysłucha nawet jednego zdania o chwałach Ekadaśi, wyzwolona jest od reakcji nawet za takie grzechy jak zabicie bramina. Co do tego, nie ma żadnych wątpliwości. Przez całą wieczność, nie będzie lepszego sposobu czczenia Pana Wisznu, niż przestrzeganie postu w Ekadaśi. W taki sposób, kończy się opowiadanie o chwałach Margasirsza Kryszna Ekadaśi, zwanego Utpanna Ekadaśi, z Bhavishya Uttara Purany. Tłumaczenie: Bhaktavasa Govinda dasa Przepisał: Prema-Hari das
|
