|
Opowieści o Ekadaśi, część dwudziesta trzecia, Amalaki Ekadaśi, z Brahmanda Purany. Pewnego razu, król Mandhata, powiedział do Vasziszty Muniego: O wielki Mędrcze! Bądź dla mnie łaskawy i opowiedz mi o świętym poście, który przyniesie mi wieczną korzyść. Vasziszta Muni odpowiedział: O królu! Wysłuchaj łaskawie, opisu najlepszego z wszystkich dni postu, Amalaki Ekadaśi. Każdy, kto z wiarą przestrzega postu w to Ekadaśi, otrzymuje niezmierzone bogactwa, uwalnia się od skutków, wszelkiego rodzaju grzechów, oraz osiąga wyzwolenie. Poszczenie w to Ekadaśi, oczyszcza bardziej, niż rozdanie tysiąca krów czystym braminom. Wysłuchaj zatem proszę z uwagą, opowieści o myśliwym, który chociaż codziennie zajmował się zabijaniem niewinnych zwierząt dla zarobku, osiągnął wyzwolenie, dzięki przestrzeganiu postu w Amalaki Ekadaśi, przestrzegając przepisanych zasad oczyszczenia. Było pewnego razu królestwo, zwane Vaidisha, w którym wszyscy bramini, kszatriyowie, vaiśyowie i siudrowie byli jednakowo obdarzeni wiedzą wedyjską, siłą fizyczną, oraz wybitną inteligencją. O Lwie pomiędzy Królami! Całe królestwo, rozbrzmiewało wedyjskimi hymnami i nie było w nim nawet jednego ateisty, ani grzesznika. Władcą tego królestwa, był król Pashabinduka z dynastii księżycowej, Soma. Zwany był także, jako Czitraratha i był bardzo religijny i prawy. Mówi się, że król Czitraratha miał siłę dziesięciu tysięcy słoni, był bardzo bogaty i w sposób doskonały opanował sześć gałęzi wiedzy wedyjskiej. Podczas rządów Maharadża Czitrarathy, żadna osoba nie próbowała praktykować nieswojej dharmy, obowiązku, tak doskonale wszyscy bramini, kszatriyowie, vaiśyowie i siudrowie zaangażowani byli we własne obowiązki, własną dharmę. Nie było w kraju osób nieszczęśliwych, ani ubogich. Nie było tam, ani suszy ani powodzi. Zaprawdę, królestwo to wolne było od chorób i każdy jego mieszkaniec cieszył się dobrym zdrowiem. Ludzie pełnili z miłością służbę oddania dla Boga, Najwyższej Osoby, Pana Wisznu, tak jak czynił to król, który oprócz tego, wykonywał dodatkowo służbę dla Pana Śivy. Co więcej, dwa razy w miesiącu, wszyscy pościli w Ekadaśi. W taki sposób, o najlepszy z królów, mieszkańcy Vaidishy, żyli przez długie lata, w szczęściu i bogactwie. Porzuciwszy wszystkie inne, materialistyczne religie, poświęcili się zupełnie miłosnej służbie dla Najwyższego Pana Hari. Pewnego razu, w miesiącu Phalguna, luty, marzec, nadszedł święty dzień postu w Amalaki Ekadaśi połączony z Dvadaśi. Król Czitraratha zdał sobie sprawę, że ten szczególny post obdarza wyjątkowo wielkimi korzyściami, dlatego wraz ze wszystkimi mieszkańcami Vaidishy, przestrzegał tego postu w sposób ścisły, z uwagą przestrzegając wszystkich zasad. Po kąpieli w rzece, król wraz z poddanymi udał się do Świątyni Pana Wisznu, gdzie rosło drzewo Amalaki. Najpierw król wraz z najprzedniejszymi mędrcami ofiarował drzewu naczynie wypełnione wodą a także wspaniały baldachim, buty, złoto, diamenty, rubiny, perły, szafiry, oraz aromatyczne kadzidła. Następnie, wielbili oni Pana Paraśuramę, następującymi modlitwami: O Panie Paraśuramo! O synu Renuki! O Ty, który zadowalasz wszystkich! O Wyzwolicielu świata! Przyjdź łaskawie pod to święte drzewo Amalaki i przyjmij nasze, pokorne pokłony. Następnie, modlili się do drzewa Amalaki: O Amalaki! O potomku Pana Brahmy! Możesz zniszczyć, wszelkiego rodzaju grzeszne reakcje. Przyjmij proszę nasze pokorne pokłony, oraz dary. O Amalaki! W rzeczywistości jesteś formą Brahmana i wielbił cię nawet sam Pan Ramaczandra. Kto cię okrąży, natychmiast zostaje wyzwolony ze wszystkich swoich grzechów. Uwaga! Jeśli niedostępne jest drzewo Amalaki, można zamiast niego wielbić święte drzewko Tulasi. Można także zasiać nasiona Tulasi albo ofiarować Tulasi lampkę. Po ofiarowaniu tych wspaniałych modlitw, król Czitraratha wraz z poddanymi, nie spali całą noc, modląc się i oddając czczeniu, zgodnie z zasadami rządzącymi świętym postem Ekadaśi. Właśnie podczas tego, pomyślnego okresu postu i modlitw, pewien bezbożny człowiek zbliżył się do zgromadzonych. Była to osoba, która utrzymywała siebie oraz swoją rodzinę zabijając zwierzęta. Obciążony zarówno zmęczeniem, jak i grzechami myśliwy, ujrzał króla oraz poddanych Vaidishy w przepięknym zakątku leśnym, rozświetlony malowniczo przez wiele lamp przestrzegających Amalaki Ekadaśi, poprzez całonocne czuwanie, post i czczenie Pana Wisznu. Myśliwy ukrył się w pobliżu dziwiąc się niezwykłemu widokowi, który rozpościerał się pod jego oczami. Co tu się dzieje? - pomyślał. W tym pięknym, leśnym zakątku, pod świętym drzewem Amalaki, ujrzał Bóstwo Pana Damodara, czczone na asanie z naczynia z wodą i usłyszał wielbicieli, śpiewających święte pieśni, opisujące transcendentalną postać i rozrywki Pana Kryszny. Wbrew sobie, ten zatwardziały i bezbożny zabójca niewinnych ptaków i zwierząt, spędził całą noc w wielkim zdumieniu, obserwując obchody Ekadaśi i słuchając o chwałach Pana. Wkrótce, po wschodzie słońca, król wraz z całym dworem, włączając w to mędrców i wszystkich obywateli, zakończył obchody Ekadaśi i powrócił do miasta Vaidisha. Myśliwy także powrócił do swojej chaty i zadowolony zjadł posiłek. Po pewnym czasie myśliwy umarł, lecz zasługi jakie zdobył poszcząc w Amalaki Ekadaśi oraz słuchając o chwałach Boga, Najwyższej Osoby, jak również to iż zmusił się do całonocnego czuwania, sprawiło, iż narodził się jako wielki król, posiadający wiele rydwanów, słoni, koni, oraz żołnierzy. Miał na imię Vasuratha, syn króla Vidurathy i rządził królestwem Jayanti. Król Vasuratha był silny i odważny, lśnił niczym słońce, był przystojny niczym księżyc, silny niczym Śri Wisznu i łaskawy niczym sama ziemia. Będąc prawy i dobroczynny, król Vasuratha zawsze pełnił miłosną służbę oddania dla Najwyższego Pana Śri Wisznu, dlatego też poznał bardzo dobrze całą wiedzę wedyjską. Zawsze zajęty sprawami państwa, z przyjemnością opiekował się swoimi poddanymi, jak gdyby byli jego własnymi dziećmi. Nie lubił dumy u nikogo i niszczył ją gdy tylko zauważał jej oznaki. Wykonywał wiele rodzajów ofiar i zawsze upewniał się, aby potrzebujący w jego królestwie, otrzymali wystarczającą ilość jałmużny. Pewnego dnia, podczas polowania w dżungli, król Vasuratha zboczył ze ścieżki i zgubił się. Wędrował przez pewien czas, aż zmęczył się i ułożywszy się pod drzewem, używając ramienia jako poduszki, zasnął. Gdy spał, natknęli się na niego pewni barbarzyńcy i wspominając o trwającej od dawna wrogości, pomiędzy nimi a królem, zaczęli rozważać rozmaite sposoby zabicia go. To dlatego, że zabił naszych ojców, matki, szwagrów, wnuki, kuzynów i wujów, musimy teraz wałęsać się bez celu po dżungli, niczym szaleńcy. Powiedziawszy to, przygotowywali się do zabicia króla Vasurathy, przy pomocy swoich różnych broni, takich jak: dzidy, miecze, strzały, oraz mistyczne sznury. Ale żadna z tych śmiertelnych broni nie mogła nawet dotknąć śpiącego króla i wkrótce ci niecywi-lizowani, zjadający psie mięso barbarzyńcy, zaczęli się bać. Strach osłabił ich siłę i szybko utracili tę odrobinę inteligencji, którą posiadali, tracąc niemal przytomność z oszołomienia i słabości. Nagle, z ciała króla wyłoniła się przepiękna kobieta, siejąc pośród nich strach i przerażenie. Bogato przystrojona, o cudownym zapachu, nosząc wspaniałą girlandę na szyi, z brwiami wykrzy-wionymi w gniewie, i z płonącymi, czerwonymi oczami, wyglądała niczym uosobienie śmierci. Błyszczącą czakrą, dyskiem, szybko zabiła wszystkich barbarzyńców, którzy próbowali zabić śpiącego króla. Właśnie wtedy, król obudził się i zdziwił, widząc martwych barbarzyńców, leżących dookoła. Zdumiony powiedział: Ci wszyscy, to moi wielcy wrogowie. Któż ich zabił w tak brutalny sposób? Kim jest mój dobroczyńca? W tej samej chwili usłyszał głos z nieba: Pytasz Kto ci pomógł? Cóż, kim jest ta osoba, która pomaga każdemu w nieszczęściu? To nikt inny, tylko Śri Keśava, Bóg, Najwyższa Osoba, który ratuje wszystkich, przyjmujących bezinteresownie jego schronienie. Słysząc te słowa, król Vasuratha przepełnił się miłością do Boga, Śri Keśavy, Kryszny. Powrócił do swojej stolicy i rządził tam, niczym drugi Indra, król wyższych systemów planetarnych, bez żadnych przeszkód. Dlatego, o królu Mandhato - zakończył czcigodny Vasziszta Muni - każdy, kto przestrzega tego świętego, Amalaki Ekadaśi, z pewnością osiągnie Najwyższą Siedzibę Pana Wisznu, tak wielkie są religijne zasługi, otrzymywane dzięki przestrzeganiu tego najświętszego dnia postu. W taki sposób, kończy się opowiadanie, o chwałach Phalguna Ekadaśi, znanego jako Amalaki Ekadaśi, z Brahmanda Purany.
Tłumaczenie: Bhaktavasa Govinda dasa Przepisał: Prema-Hari das
|
