Nie wszyscy wielbiciele są doskonali. W każdej grupie lub społeczności możemy znaleźć wielbicieli z różnych środowisk i na różnych etapach rozwoju duchowego. Niektórzy z nich mogą być wysoce rozwiniętymi ludźmi, którzy wykazują prawdziwie święte cechy, podczas gdy inni mogą zachowywać się niewiele lepiej niż przeciętny Joe, którego można spotkać na ulicy. Jednak wielbiciele wciąż są najlepsi z całej gromady. Zazwyczaj najlepsi ludzie z każdej klasy stają się wielbicielami. Z drugiej strony, często możemy odnieść wrażenie, że życie wśród wielbicieli nie jest takie wspaniałe. Często spotykamy ludzi, którzy nie są dobroduszni i możemy czuć się zagubieni, nie będąc w stanie znaleźć podobnie myślących dusz.

Może być nam trudno pogodzić te dwie idee. Z jednej strony, wielbiciele powinni być najlepszymi ludźmi, a z drugiej strony, często możemy mieć trudności w nawiązywaniu relacji z wielbicielami wokół nas. Jak to się dzieje?

Warto rozważyć dwie kwestie.

Jedną z nich jest to, że chociaż wielbiciele są zazwyczaj najlepsi z całej gromady, to nadal zależy to od tego, gdzie rekrutujemy naszych nowych członków. Jeśli będziemy głosić gangsterom, otrzymamy najlepszych gangsterów, co może nie być takie wspaniałe. Aby znaleźć dobrych ludzi, musimy znaleźć sposoby na szerzenie Świadomości Krsny wśród ludzi, którzy są już na bardziej pobożnym poziomie. Każdy może stać się świętym poprzez intonowanie świętych imion, ale jak szybko ta transformacja może nastąpić, zależy w dużej mierze od tego, gdzie ktoś zaczyna.

Drugą kwestią jest to, że kiedy mieszkamy w dużym mieście, z wieloma milionami mieszkańców, jest szansa, że będziemy w stanie znaleźć naszą grupę podobnie myślących ludzi gdzieś wśród tych milionów, czy to wśród członków rodziny, przyjaciół, czy współpracowników. Kiedy jednak przychodzimy do Świadomości Kryszny, zazwyczaj zaczynamy wiązać się ze znacznie mniejszym kręgiem wielbicieli w naszej lokalnej kongregacji, a szanse na znalezienie podobnie myślących ludzi stają się mniejsze. W ten sposób, zamiast mieć wokół siebie krąg kilkudziesięciu podobnie myślących osób, możemy być w stanie znaleźć tylko jednego lub dwóch bardzo dobrych przyjaciół, a czasem nawet nie. Kiedy nie uda nam się znaleźć grupy podobnie myślących osób, możemy zmusić się do obcowania z ludźmi, z którymi nie mamy wiele wspólnego, tylko dlatego, że są jedynymi wielbicielami w pobliżu, a nasze doświadczenie może nie być tak wspaniałe. Jak wyjaśnia Śrila Prabhupada, nawet tylko dwóch podobnie myślących wielbicieli, którzy są w stanie współpracować, może wspólnie dokonać wielkiego postępu, ale duża grupa wielbicieli o podobnych poglądach, którzy nie potrafią znaleźć sposobu na współpracę, będzie miała trudności z osiągnięciem jakiegokolwiek postępu.

Jak temu zaradzić?

Jest kilka rzeczy, które możemy zrobić.

Pierwszą z nich jest próba poszerzenia naszych horyzontów, nawiązanie kontaktu z większą liczbą wielbicieli za pośrednictwem Zoom i innych wirtualnych środków, podróżowanie i odwiedzanie innych yatr oraz festiwali itd. Gdy poszerzamy nasz krąg znajomych, szanse na znalezienie grupy podobnie myślących wielbicieli rosną. Gdy znajdujemy swoją sangę, nasze szczęście w życiu duchowym rośnie.

Kolejnym punktem jest próba przyprowadzenia podobnie myślących przyjaciół i krewnych do świadomości Kryszny. Jak mówi powiedzenie, ptaki z tego samego pióra trzymają się razem. Jeśli jesteśmy zainteresowani Świadomością Kryszny, jest całkiem możliwe, że ludzie, z którymi jesteśmy spokrewnieni, również będą mieli podobne skłonności. Jeśli uda nam się ich właściwie kultywować i oni również staną się wielbicielami, będziemy mieli towarzyszy życia, którzy nadal będą dzielić te same zainteresowania i unikniemy całej frustracji związanej z próbami znalezienia nowych przyjaciół w Świadomości Krsny od zera.

Trzecim punktem jest nasz własny postęp duchowy. Wraz z postępem w życiu duchowym i poprawą naszych osobistych cech, wzrasta nasza zdolność do interakcji z innymi ludźmi i wzbudzania w nich tego, co najlepsze, a tym samym nasz krąg podobnie myślących ludzi naturalnie się powiększa.       

Mówi się, że czysty wielbiciel jest drogi zarówno dla łagodnych, jak i łotrów. Dobrym tego przykładem jest życie Jayanandy Thakura, słynnego ucznia Śrila Prabhupady. Dzięki takiemu łagodnemu zachowaniu był w stanie zdobyć prawdziwych przyjaciół wśród wszystkich klas ludzi, dusz, które dzięki niemu przyszły do Świadomości Kryszny, a później pozostały jego bliskimi przyjaciółmi.

"Czuł się tak samo dobrze wśród Włochów na targu, jak i wśród brahmaczarinów w świątyni. Nawiązywał przyjaźnie podczas ulicznych sankirtanów, a oni często podchodzili do niego i pytali: "Hej, gdzie byłeś?". Pewnego razu w San Francisco do wielbiciela podszedł zataczający się pijak. Pijak spojrzał na jego szaty i zapytał wielbiciela: "Hej, gdzie jest mój stary przyjaciel Jayananda?".

Wielu wielbicieli, w tym Danavir i Chandan Acharya, miało doświadczenie przejmowania starego terytorium Jayanandy podczas sprzedaży kadzideł lub bhogi. Spotykali ludzi, którzy mówili takie rzeczy jak: "Gdzie jest Johnny Ananda?" lub "Ten człowiek - to najmilszy i najczystszy człowiek, jakiego kiedykolwiek spotkałem". Pewien człowiek powiedział Chandanowi Acharyi: "Cóż, nie wiem zbyt wiele o waszej filozofii, ale jeśli ten Jayananda jest nią zainteresowany, to musi być w porządku".

Pewnego razu, w pobliżu miejsca pracy wozu Ratha-yatry, Jayananda zaprosił Keshavę do baru, by spotkał się z jego przyjaciółmi. Weszli do środka i natychmiast pojawiło się około 25 twarzy, które uśmiechnęły się promiennie. Ktoś powiedział: "Och, to musi być twój przyjaciel, o którym nam mówiłeś, prezydent świątyni". Wręczyli dwóm wielbicielom worek pełen wegetariańskich produktów spożywczych, na zakup których złożyli się wspólnie.

Wśród wielbicieli Jayananda był jak starszy brat, zawsze współczujący i chętny do wysłuchania ich. Ale wielbiciele rzadko obarczali go swoimi problemami. "Kiedy byłeś w pobliżu Jayanandy", powiedział Karandhara, "nie miałeś żadnych problemów".

Wielbiciele kochali Jayanandę i rozmawiali o nim podczas długich podróży na sankirtanie. Był im drogi, ponieważ miał również poczucie humoru. Jambavan wspomina, jak Jayananda obudził go pewnej nocy o północy. "Obudź się," powiedział Jayananda, "mam dla ciebie benedykcję." Następnie wepchnął dużego samosa do ust śpiącego Jambavana.

Podobnie jak Maharadża Yudhisthira, wróg Jayanandy nigdy się nie narodził." (Życie Jayanandy Prabhu, Kalakantha dasa)