|
Śrila Viśvanatha
Cakravarti Thakura łączy wersety od 16 do 21 z drugiego rozdziału pierwszego
canto Śrimad Bhagavatam z 14 etapami rozwoju duchowego, pokazując jak te kilka
wersetów Śrimad Bhagavatam uczy nas, w skrócie, jak osiągnąć ostateczną
doskonałość. Oczywiście samo zrozumienie tego opisu nie uczyni nas czystymi
wielbicielami, ale może pomóc nam uświadomić sobie ścieżkę, która jest przed
nami.
Zgodnie z jego
wyjaśnieniem, wersety 16 i 17 opisują pierwsze pięć etapów:
"O dwukrotnie
narodzeni mędrcy, służąc tym wielbicielom, którzy są całkowicie wolni od
wszelkich wad, pełni się wielką służbę. Poprzez taką służbę zyskuje się
powinowactwo do słuchania przekazów Vāsudevy.
Śrī Kṛṣṇa, Osoba Boga,
który jest Paramātmā [Nadduszą] w sercu każdego i dobroczyńcą prawdomównego
wielbiciela, oczyszcza pragnienie materialnej przyjemności z serca wielbiciela,
który rozwinął pragnienie słuchania Jego przekazów, które same w sobie są
cnotliwe, gdy są właściwie słuchane i intonowane."
1- Satam krpa:
miłosierdzie wielbicieli. Dzięki bezprzyczynowemu miłosierdziu wielbicieli
otrzymujemy możliwość zaangażowania się w drugi etap. Bezprzyczynowe oznacza,
że nie ma przyczyny, wielbiciele są współczujący dla wszystkich i są gotowi
obdarzyć swoim miłosierdziem każdego, kto przekroczy ich ścieżkę.
2- Mahat-seva: służba
wielbicielom. Poprzez służenie wielbicielom rozpoczyna się proces oczyszczania
serca.
3- Sraddha: wiara.
Służąc wielbicielom i łącząc się z nimi, nabywamy wstępnej wiary w proces bhakti,
a to pozwala nam rozwijać naszą praktykę.
4- Gurupadasraya:
poszukiwanie schronienia prawdziwego mistrza duchowego. Jaka jest różnica
między przyjacielskim związkiem z wielbicielami, a związkiem z mistrzem
duchowym? Prabhupada odpowiada w BG 2.7. Kiedy rozmawiamy z przyjaciółmi,
możemy podążać lub nie za tym, co mówią, ale rozmowy z mistrzem duchowym są
poważne. Kiedy akceptujemy mistrza duchowego, dajemy mu autorytet do
korygowania nas i utrzymywania nas na właściwej ścieżce.
5- Bhajanesu sprha: zapał
do wielbienia Pana. Poprzez właściwe przestrzeganie zasad bhakti zgodnie z
instrukcjami i przykładem mistrza duchowego, ostatecznie rozwijamy smak
służenia Panu. Z tego smaku służenia Panu stopniowo oczyszcza się pragnienie
materialnej przyjemności.
Werset 18 opisuje trzy
kolejne:
"Poprzez regularne
uczęszczanie na zajęcia z Bhagavatam i pełnienie służby dla czystego
wielbiciela, wszystko co jest kłopotliwe dla serca zostaje prawie całkowicie
zniszczone, a miłosna służba dla Osoby Boga, który jest wychwalany
transcendentalnymi pieśniami, zostaje ustanowiona jako nieodwołalny fakt."
6- Bhakti: Tutaj
zaczyna manifestować się miłosna służba oddania dla Pana.
7- Anarthapagamam: Na
tym etapie usuwane są przeszkody na ścieżce. Anartha w sercu są prawie całkowicie
usunięte. Jest to realizacja zdania naṣṭa-prāyeṣv abhadreṣu (wszystko, co jest
kłopotliwe dla serca jest prawie całkowicie zniszczone) wspomnianego w
wersecie.
8- Tatha Nistha: W
wyniku oczyszczenia z anartha, w końcu pojawia się bhaktir bhavati naiṣṭhikī,
ktoś staje się bardzo wytrwały w praktyce służby oddania i poprzez tę praktykę
czyni dalsze postępy.
Tekst 19 opisuje dwa
kolejne:
"Gdy tylko
nieodwołalna miłosna służba zostaje ustanowiona w sercu, znikają z niego skutki
trybów natury pasji i ignorancji, takie jak pożądanie, pragnienie i tęsknota.
Wtedy wielbiciel zostaje ustanowiony w dobroci i staje się całkowicie
szczęśliwy."
9- Ruci: Smak. Na tym
etapie rozwija się arucya (niesmak) dla przyjemności zmysłowych i odwrotnie,
rozwija się smak dla praktyki duchowej. Poziom ten jest wynikiem etapów
Gurupadasraya i Bhajanesu sprha, które rozpoczynają się wcześniej. Etap
bhajanesu sprha jest formą wstępnej chęci służenia i wielbienia, ale ruci jest
prawdziwym duchowym smakiem.
10- Atha Asakti: mocne
przywiązanie. Jest to etap, w którym człowiek staje się mocno przywiązany do
służby dla Krsny.
Teksty 20 i 21 opisują
cztery ostatnie etapy:
"W ten sposób
utwierdzony w trybie niezmąconej dobroci, człowiek, którego umysł został
ożywiony przez kontakt ze służbą oddania dla Pana, zdobywa pozytywną naukową
wiedzę o Osobie Boga na etapie wyzwolenia z wszelkich materialnych związków.
W ten sposób węzeł w
sercu zostaje przebity, a wszystkie wątpliwości zostają pocięte na kawałki.
Łańcuch przynoszących owoce czynności zostaje przerwany, kiedy ktoś widzi
siebie jako pana."
11- Ratih: sympatia. Na
tym etapie zaczyna manifestować się miłość do Boga. Człowiek staje się w pełni
usatysfakcjonowany służeniem Panu.
12- Prema: czysta
miłość. Jest to etap, na którym w pełni manifestuje się miłość do Krsny. Ratih
jest jak świt, kiedy światło słońca zaczyna się manifestować, podczas gdy Prema
jest jak południe, kiedy słońce osiąga maksimum.
13- Atha darsanam:
bezpośrednia audiencja. Podążając za rozwojem czystej miłości, zaczyna się
bezpośrednio doświadczać formy, cech, rozrywek itd. Pana.
14- Harer
madhuryanubhava: Na tym etapie ciało duchowe jest w pełni zamanifestowane i
można bezpośrednio obcować z Krsną.
Podobny opis tych
różnych poziomów rozwoju duchowego podany jest w Caitanya Caritamrta,
Madya-lila (23.14-15).
1- Sraddha: wiara.
2- Sadhu-sanga:
stowarzyszenie z wielbicielami.
3- Bhajana-kriya:
pełnienie służby oddania pod schronieniem mistrza duchowego.
4- Anartha nivrtti:
zmniejszenie niechcianych nawyków i przywiązań.
5- Nistha: stałość,
mocna wiara.
6- Ruci: smak.
7- Asakti: silne
przywiązanie.
8- Bhava: miłość.
9- Prema: czysta miłość
do Krsny.
Zasadniczo jest to ten
sam opis, ale niektóre poziomy są połączone, a zatem mamy tylko 9 poziomów
zamiast 14. Znaczenie jest jednak takie samo.
Źródło
|
